Zašto je Hrvatska danas u otvorenom diplomatskom ratu sa apsolutno svim susedima?

Share

Tweet

Share

Share

Email

Comments

Politika Hrvatske je u smislu utvrđivanja granica bila ne čvrsta, nego rigidna, a zbog pritiska nacionalističkog naboja sve dosadašnje vlade su pregovarale bez najmanje sklonosti kompromisima

Hrvatska je u svojevrsnom lančanom pogoršanju diplomatskih odnosa sa gotovo svim susedima, piše hrvatska štampa.

Ako je u bivšoj SFRJ zbog sličnih motiva bila popularna uzrečica o okruženju ispunjenom ”brigama” (koje su činile Bugarska, Rumunija, Italija, Grčka, Albanija, Mađarska i Austrija), onda se na nivou brojki može zaključiti da ni danas u brigama nema zaostajanja, uprkos znatno manjem teritorijalnom obimu, piše „Slobodna Dalmacija“.

 

Prema pisanju splitskog lista, ubrzo nakon zatezanja konopca sa Slovenijom zbog neprihvatanja odluke arbitražnog suda o razgraničenju, Hrvatska je ušla u ciklus razmene diplomatskih nota sa Srbijom zbog ploče sa ustaškim pozdravom u Jasenovcu i paljenja glasila srpske manjine „Novosti“.

Odnosi sa Bosnom i Hercegovinom “zakovitlali” su se zbog prepucavanja u vezi sa gradnje Pelješkog mosta, a u poslednje vreme i zbog izjava o opasnosti od islamskog radikalizma koji iz Bosne navodno preti Hrvatskoj i Evropi.

Crna Gora Hrvatskoj takođe šalje protestne note zbog spomenika emigrantu sa terorističkom prošlošću Miru Barešiću koji je u Švedskoj pravosnažno osuđen zbog ubistva ikone njihovog antifašističkog ustanka Vladimira Rolovića, a spirali negativizma u okruženju priključila se nedavno i Mađarska, pridruživši se Sloveniji u blokadi prijema Hrvatske u OECD, međunarodnu Organizaciju za privrednu saradnju i razvoj.

S Italijom je još uvek nepomućena atmosfera, piše „Slobodna Dalmacija“.

Razloge takvog stanja u odnosima Hrvatske sa susedima bivši hrvatski diplomata Ivica Maštruko ne vidi u profesionalnim diplomatama koji trenutno vode Hrvatsku nego primarno u bremenitom i kompleksnom istorijatu ukupnog delovanja odnosno nedelovanja.

Razlozi za komplikovanje odnosa sa raznim državama u okruženju, po njegovom mišljenju, nisu međusobno povezani, ali ponegde imaju zajedničke dodirne tačke i interesne okvire koji se na neki način preklapaju ili se iz istih izvode dugoročni zaključci.

Sve je na neki način krenulo od potrebe definisanja graničnog pitanja koje Hrvatska mora da reši sa svima, osim sa Mađarskom i Italijom.

Politika Hrvatske je u smislu utvrđivanja granica bila ne čvrsta, nego rigidna, a zbog pritiska nacionalističkog naboja sve dosadašnje vlade su pregovarale bez najmanje sklonosti kompromisima.

Kako bi sve vlade izbegle odgovornost zbog takvih politika, sa Slovenijom je prihvaćeno da se ide na arbitražu koja je potom kompromitovana. Evropa i svet su, međutim, na strani arbitražne odluke ne zbog sklonosti Sloveniji, nego zbog zaštite procedure i institucije koja je sprovodi, navodi on.

Kao jedino realno rešenje za izlaz iz sadašnjeg stanja on predlaže potpisivanje bilateralnog sporazuma o granici sa Slovenijom koji bi uključio sve elemente arbitražne odluke. Time bi se izašlo iz agonije međusobnog prepucavanja, a formalno ne bi odstupili od stava da arbitražu ne prihvataju.

Za eksplozivne i nervozne relacije sa drugim državama koje okružuju Hrvatsku Ivica Maštruko smatra da donekle posledično proizlaze iz slovenačkog slučaja.

Arbitraža Hrvatsku, prema svemu sudeći, očekuje i sa Srbijom i s BiH, a susedi su se na primeru Slovenije uverili da Hrvatska nije baš sklona da poštuje odluke arbitražnog suda.

I rat sa BiH u vezi sa Pelješkim mostom u jednoj meri je odgovor te zemlje na dugogodišnje nerešavanje graničnog pitanja, a u drugoj je i refleks intenzivne prisutnosti hrvatskih političkih lidera u BiH i u bosanskohercegovačkom političkom životu.

Ta posebna atmosfera koju hrvatski funkcioneri kreiraju u BiH i oko BiH izaziva očiglednu nervozu u bošnjačkim krugovima, upozorava bivši diplomata sa dugogodišnjim iskustvom.

Za zategnute odnose sa Mađarima sklon je da zaključi da su uglavnom očekivani i to kao posledica nasleđa prošlosti u vezi sa „Molom“ i „Inom“ i istrage u vezi sa Žoltom Hernadijem.

Ali koliko god diplomatski odnosi Hrvatske sa susedima bili slojeviti i kompleksni, činjenica je da Hrvatsku u Briselu i drugim evropskim centrima sve češće posmatraju pre kao „trablmejkera“ i izvor problema nego kao konstruktivnu evropsku komponentu, zaključuje Ivica Maštruko.

Bivša hrvatska ministarka spoljnih poslova Vesna Pusić smatra da je Hrvatska na svim stranama u diplomatskoj defanzivi, iako za to nema razloga.

Uverena je da bi problem sa Slovenijom trebalo rešiti izbegavanjem svađa i na premijerskom nivou.

(Dijaspora.news/telegraf.rs)