Danas je Vidovdan, simbol otpora tuđinu i negovanje nacionalnog bića

Share

Tweet

Share

Share

Email

Comments

Pravoslavni vernici obeležavaju jedan od najvećih srpskih praznika – Vidovdan.

Vidovdan, kao državni praznik, obeležava se radno, a u spomen na Kosovsku bitku, koja se odigrala 28. juna 1389. godine, odnosno 15. juna po starom kalendaru na Gazimestanu i predstavlja sećanje na poginule u svim ratovima.

 

 

To je, prema mišljenju istoričara, važan datum u kolektivnoj svesti srpskog naroda i jedan od temelja kolektivnog identiteta.

 

Simbolizuje, prema tom konceptu, slobodu, otpor tuđinu, negovanje patriotizma, nacionalnog bića, viteštva i herojstva, ali i prekretnicu posle perioda uspona pod vladarima iz dinastije Nemanjića.

 

 

Stradanju srpskih vojnika je posvećen spomenik podignut na Gazimestanu 1953. godine, rad Aleksandra Deroka, dok Spomenik kosovskim junacima, koji je otkriven 28. juna 1904. godine u okviru proslave stogodišnjice Prvog srpskog ustanka, u prisustvu kralja Petra Prvog Karađorđevića, predstavlja simbol Kruševca i delo je srpskog vajara Đorđa Jovanovića.

Posle Kosovske bitke, telo kneza Lazara (1329-1389) sahranjeno je u manastiru Ravanica, a u seobi Srba pod patrijarhom Arsenijem Čarnojevićem krajem 17. veka je preneto u fruškogorski manastir Vrdnik.

 

 

U Ravanicu su mošti vraćene 1989. godine, na 600. godišnjicu Kosovske bitke.

Kosovska bitka duboko je utisnuta u srpsku istoriju, kulturu, etiku, tradiciju, čak može se reći i u genetiku.

Prema predanju, uoči boja na Kosovu, knezu Lazaru se javio anđeo Gospodnji, a njegove riječi zabeležio je narodni pjesnik: “Kojem ćeš se privoleti carstvu, dal` zemaljskom ili nebeskome?”

Čovekoljubivi i hristoljubivi Lazar, koji poziva srpske vitezove da se “kao Hristovi ratnici” suprotstave najezdi “Alahovih ratnika” ostavi poruku za potomstvo: “Zemaljsko je za malena carstvo, a nebesko uvek i doveka!”

Opredeljenjem za nebesko carstno i žrtvu za svoj rod on je izgovorio: „Od ove ljubavi nema veće do ako ko položi život za bližnje svoje”. Jn 15;13.

Knez Lazar i kosovski mučenici su ponos i slava srpskog naroda i Srpske pravoslavne crkve.

 

 

Telo mu je sahranjeno u Prištini, potom je prenijeto u njegovu zadužbinu – manastir Ravanicu kod Ćuprije. Kada je počela seoba Srba, narod je sa sobom nosio i njegove svete mošti i sklonio ih u manastir Ravanicu na Fruškoj gori.

Za vrijeme Drugog svjetskog rata 1942. godine telo mu je preneto u Beograd, odakle je 1988. godine premešteno ponovo na Kosovo u manastir Gračanicu.

Odatle je 1989. godine preneto u Lazarevu zadužbinu manastir Ravanicu kod Ćuprije, gde i danas počiva.

Sagradio je mnoge crkve, a najpoznatije su Ravanica i Lazarica. Obnovio je Hilandar i Gornjak, a bio je ktitor i ruskog manastira Pantelejmona.

 

Dijaspora.news/Nasiusvetu.com