10 stvari koje Srbi zameraju Titu, a za pola od njih mnogi tvrde da nisu istinite

Share

Tweet

Share

Share

Email

Comments

Josip Broz Tito, sin svih naroda i narodnosti, kako su ga zvali, i dan-danas izaziva poštovanje i divljenje kod velikog broja ljudi, kako na prostoru bivše Jugoslavije tako i u svetu. Međutim, postoje i oni koji o maršalu nemaju dobro mišljenje, smatraju da je autoritarno vodio državu, da je uništio privatnu svojinu i da se žestoko obračunavao sa neistomišljenicima.

Tito je kao jugoslovenski komunistički revolucionar i državnik obavljao razne državničke funkcije od 1943. do svoje smrti 1980. godine. Tokom Drugog svetskog rata bio je vođa jugoslovenskih partizana, koji se često smatraju najefikasnijim pokretom otpora u okupiranoj Evropi.

Kao oličenje jedinstva, njegova unutrašnja politika se ogledala zalaganjem za miroljubivu koegzistenciju svih naroda u jugoslovenskoj federaciji. Stekao je veliku međunarodnu slavu kao glavni lider Pokreta nesvrstanih, pored Džavaharlala Nehrua, Gamala Abdela Nasera i Ahmeda Sukarna.

Tito je bio zagovornik nezavisnog puta u socijalizam, ponekad nazivanim i “nacionalni komunizam”. Njegova unutrašnja politika uključuje suzbijanje nacionalističkih osećanja i promociju ” bratstva i jedinstva ” šest jugoslovenskih naroda. Nakon Titove smrti 1980. godine, tenzija između jugoslovenskih republika se naglo povećala i 1991. godine zemlja se raspala u krvavom građanskom ratu.

TITOVA LOŠA STRANA VLADAVINE

Na čelu veoma autoritativnog režima, Tito je imao veoma veliku vlast u Jugoslaviji, sa složenom birokratijom kojom su gušena ljudska prava. Glavne žrtve njegovog autoriteta bili su u prvim godinama poznatih i navodni staljinisti, a u narednim godinama čak i neki od najistaknutijih Titovih saradnika su bili uhapšeni. Ovo je primenjivano i nad nekim intelektualcima.

Čak i nakon reforme iz 1961. kada je Titova vlast postala liberalnija od drugih komunističkih režima, Komunistička partija je nastavila da balansira između liberalizma i autoritarizma. Titova tajna policija je bila uređena po uzoru na sovjetski KGB a njeni članovi su bili sveprisutni. Prema Davidu Matesu, osim Sovjetskog Saveza, Jugoslavija je imala više političkih zatvorenika nego sve ostale zemlje istočne Evrope zajedno. A prema nekim procenama, skoro polovina političkih zatvorenika u Jugoslaviji bili su Albanci zbog propagiranja svog etničkog identiteta. Uopšteno govoreći, iako je Jugoslavija bila potpisnica Međunarodne konvencije o građanskim i političkim pravima, malo obzira je posvećivano nekima od njenih odredbi.

Titova Jugoslavija je bila zasnovana na poštovanju nacionalnosti, iako je Tito u korenu sprečavao svaki vid buktanja nacionalizma koji je pretio da ugrozi jugoslovensku federaciju.

Posleratni razvoj Jugoslavije pod Titom je bio ogroman. Međutim, iz ekonomske perspektive, model koji je sprovodio Tito oslanjao se na dug i nije bio izgrađen na stabilnim osnovama. Od 1970. dug više nije bio preusmeravan za finansiranje investicija, već za pokriće tekućih troškova. Zemlja je zapala u duboku ekonomsku krizu, obeleženom značajnim rastom nezaposlenosti i inflacijom. Znak nestabilnosti jugoslovenske privrede pojavio se odmah nakon Titove smrti, kada SFR Jugoslavija nije mogla da otplati masivni dug koji se nakupio između 1961. i 1980. godine.

S obzirom na sve navedeno, na društvenim mrežama se nedavno pojavila fotografija Tita i navedene su pojedinosti zbog kojih se smatra da je bio rđav vladar. Iako su stvari koje su navedene diskutabilne, a većina njih i nedokazane, prenosimo vam šta se trenutno deli po društevenim mrežama po stavkama:

200.000 ubijenih ili nestalih Srba posle 1946.

– Preko 30.000 političkih političkih zatvorenika na Golom Otoku i Sremskoj Mitrovici, pretežno nepodobnih Srba intelektualaca.

– Nasilna konfiskacija i nacionalizacija lične svojine, imovine, stanova, radnji, fabrika…

– Stvaranje neprirodnih republičkih granica, na račun isključivo srpskog stanovništva.

– Cepanje Srbije (i nijedne druge republike) na tri dela i stvaranje “autonomnih pokrajina” samo u Srbiji.

– Satiranje srpskog indetititeta (pravoslavlja, jezika, pisma, kulturne baštine, istorije) uz istovremeno jačanje indentiteta novonastalih republika.

– Zavođenje najmračnije diktature na Balkanu, totalnog medijskog i kulturnog mraka, bez prava na drugačije mišljenje.

– Zapošljavanje i dodele funkcija isključivo po partijskoj osnovi i političkoj podobnosti.

– Hiljade nerazjašnjenih zločina, ubistava i slučajeva totalne represije nad stanovništvom.

– Bahato lično bogaćenje na račun narodne svojine.

(Dijaspora.news/telegraf.rs)